The Arabicized and extraneous word (cihr) in the Noble Qur’an

original and semantic study (according to Izutsu theory)

Authors

  • Dr. Hasan Aazami khavirad University of Tehran
  • Dr. Mujtaba Nowruzi University of Quranic Sciences and Knowledge
  • Mahnaz Tafaghody University of Quranic Sciences and Knowledge

DOI:

https://doi.org/10.31973/zkbcv656

Keywords:

originality, semantic, Cihr, Chihr, Toshihiko Izutsu

Abstract

The subject of this research is a single study of the Arabicized and Persian “cihr” that entered Arabic and underwent many semantic changes in successive historical eras. The approach followed is descriptive-analytical and historical. And the theoretical mulch is the Japanese Izutsu theory of semantics with its two parts, dacoronic and synchronic. The most important results are: In an original view; The word "cihr" does not mean (shohar/husband) in Persian, but rather means (chihr/sperm, element, and...) and in a semantic study that underwent semantic changes: in the context of the linguistic situation in general; Its significance changed to (intermarriage and circumcision) to denote the causal kinship resulting from marriage.) to be restricted to Imam Ali as the son-in-law of the Noble Prophet. This study highlights the importance of examining the originality of the extraneous Qur’anic vocabulary and its semantic developments, and identifies its crucial role in conveying the meanings of the Noble Qur’an to the recipient in a true and distinct manner, and by building it on. originality and historical study.

Downloads

References

الآلوسی، سید محمود،(1415ه.ق)، «روح المعانی فی تفسیر القرآن العظیم»، دار الکتب العلمیه: بیروت.

ابن اثیر، مبارک بن محمد،(1421ه.ق)، «النهایة فی غریب الحدیث و الاثر»، دار ابن جوزی: ریاض.

ابی سلمی، زهیر(1988م)، دیوان، شرح و تقدیم: الاستاذ علی حسن فاعور، (ط)1، دارالکتب العلمیة: بیروت - لبنان.

ابن عاشور، محمد بن طاهر(د.ت)، «التحریر و التنویر»، د. مکان نشر.

ابن فارس، احمد بن زکریا،(1404ه.ق)، «معجم مقاییس اللغة»، تحقیق و ضبط: عبدالسلام محمد هارون، مرکز النشر: قم.

ابن منظور، محمد بن مکرم،(1414ه.ق)،«لسان العرب»، دار الصادر: بیروت.

ادی، شیر،(1386ه.ش)، «واژه‏های فارسی عربی شده»، ترجمه: حمید طبیبیان، نشر امیر کبیر: طهران.

البلاسی، محمد السید علی،(2001م)،«المعرب فی القرآن»،(ط)1، جمعیة الدعوة الاسلامیة العالمیة: بنغازی.

الجوهری، اسماعیل بن حماد، (1410ه.ق)، «تاج اللغة و صحاح العربیة»، محقق و مصحح: احمد عبد الغفور عطار، دار العلم للملایین: بیروت-لبنان.

حسینی الزبیدی، محمد مرتضی،(1965م)، «تاج العروس فی شرح القاموس»، دار الهدایة: بیروت.

راغب الأصفهانی، حسین بن محمد، (1402ه.ق)، «المفردات فی غریب القرآن»، دارالعلم الدار الشامیة: بیروت.

الزرکشی، محمد بن بهادر،(1410ه.ق)، «البرهان فی علوم القرآن»، تحقیق: یوسف عبدالرحمان المرعشلی، جمال حمدی ذهبی، ابراهیم عبد الله کردی، دار المعرفه: بیروت- لبنان.

الزمخشری، محمود،(1407ه.ق)،«الکشاف عن حقایق غوامض التنزیل»، دار الکتاب العربی: بیروت.

الضناوی، سعدی،(1424ه.ق) «المعجم المفصل فی المعرب والدخیل»،(ط)1، دار الکتب العلمیة: بیروت- لبنان.

ایزوتسو، توشیهیکو،(1381ه.ش)،«خدا و انسان در قرآن»، ترجمه: احمد آرام: طهران.

_______________،(1378ه.ش)، «مفاهیم اخلاقی- دینی در قرآن مجید»، ترجمه: فریدون بدره‌ای، فرزان روز: طهران.

البحرانی، سید هاشم،(1416ه.ق)،«البرهان فی تفسیر القرآن»، بنیاد بعثت: طهران.

«بندهش هندی»،(د.ت)، تصحیح و ترجمه رقیه بهزادی، موسسه مطالعات و تحقیقات فرهنگی: طهران.

باشنک، مصطفی،(1377ه.ش)«فرهنگ پاشنگ»، (ط)1، سپیده احرار: طهران.

بور داوود، ابراهیم،(1382ه.ش)«زین ابزار: جنگ افزارهای باستانی ایران»، باهتمام: عبدالکریم جربزه دار، اساطیر: طهران.

تبریزی، محمد حسین بن خلف، (1342ه.ش)،«برهان قاطع»، تصحیح و توضیح: محمد معین، کتابفروشی ابن سینا: طهران.

حسکانی، عبید الله ابن احمد،(1411ه.ق)،«شواهد التنزیل لقواعد التفضیل»، وزارت ارشاد اسلامی: طهران.

حسینی همدانی، سید محمد حسین،(1404ه.ق)، «انوار درخشان»، کتابفروشی لطفی:طهران.

حکمت‌فر، محمد حسین، لطیف پور،حمید(1382ه.ش)، «کهن واژه های گویش دزفولی در زبان عربی»، دار المومنین: طهران.

دهخدا، علی اکبر،(1342ه.ش)،«لغت نامه دهخدا»، د.ن، سازمان مدیریت و برنامه ریزی: طهران.

راد، علی، (1390ه.ش)، «مبانی کلامی امامیه در تفسیر قرآن»، نشر سخن: طهران.

روبینز،آر.اچ، (1384ه.ش)، «تاریخ مختصر زبان شناسی»، ترجمه: علی محمد حق شناس، نشر مرکز: طهران.

السیوطی، جلال الدین، (1404ه.ق)، «الدر المنثور فی تفسیر المأثور»، مکتبة آیة الله المرعشی النجفی: قم.

شریف لاهیجی، محمد بن علی، (1373ه.ش)،«تفسیر شریف لاهیجی»، نشر داد: طهران.

صادقی تهرانی، محمد،(1419ه.ق)،«البلاغ فی تفسیر القرآن بالقرآن»، نشر مؤلف: قم.

_____________،(1365ه.ش)،«الفرقان فی تفسیر القرآن بالقرآن»، نشر فرهنگ اسلامی: قم.

الطباطبایی، محمد حسین، (1417ه.ق)،«المیزان فی تفسیر القرآن»، رابطة مدرسی الحوزة العلمیة : قم.

الطبرسی، فضل بن حسن، (1372ه.ش)،«مجمع البیان فی تفسیر القرآن»، نشر ناصر خسرو: طهران.

الطریحی، فخر الدین، (1375ه.ش)،«مجمع البحرین»، کتابفروشی مرتضوی: طهران.

عروسی الحویزی، عبد علی بن جمعه،(1415ه.ق)،«تفسیر نور الثقلین»، نشر اسماعیلیان: قم.

علی، جواد، (1968م)، «المفصل فی تاریخ العرب قبل الاسلام»، دارالعلم: بیروت.

الرازی، فخر الدین،(1420ه.ق)،«مفاتیح الغیب»، دار احیا التراث العربی: بیروت.

الفراهیدی، خلیل بن احمد، (1410ه.ق)،«کتاب العین»، نشر هجرت: قم.

فره وشی، بهرام، (1380ه.ش)،«فرهنگ پهلوی فره وشی»، جامعة طهران: طهران.

القرطبی، محمد بن احمد، (1364ه.ش)،«الجامع لاحکام القرآن»، نشر ناصر خسرو: طهران.

کنابادی، سلطان محمد، (1372ه.ش)،«بیان السعادة فی مقامات العبادة»، ترجمه: رضا خانی و حشمت الله ریاضی، مرکز نشر و طباعة جامعة بیام نور: طهران.

مختار عمر، احمد، (1985م)، معناشناسی، ترجمه سید حسن سیدی: مشهد.

مصطفوی، حسن، (1360ه.ش)، «التحقیق فی کلمات القرآن الکریم»، بنگاه ترجمه و نشر کتاب: طهران.

مکارم الشیرازی، ناصر، (1374ه.ش)،«تفسیر نمونه»، دارالکتب الاسلامیة: طهران.

مولایی، چنگیز، (1382 ه.ش)، «بررسی فروردین یشت»، نشر جامعة تبریز: تبریز.

مهیار، رضا،(د.ت)، «فرهنگ ابجدی عربی-فارسی»، د.ن، د.مکان نشر.

نجیب الاغر، کریم، (د.ت)، «اعجاز القرآن فی ما تخفیه الارحام»، دار المعرفه: د.مکان نشر.

نخلة الیسوعی، روفائیل،(د.ت)، «غرائب اللغة العربیة»، د.ن: د.م.نشر.

نراقی، احمد بن محمد مهدی، (1415 ه.ق)، «مستند الشیعة فی احکام الشریعة»، موسسة آل البیت: قم.

هرن، پاول، هانریش، هوبشمان،(1393ه.ش)، «فرهنگ ریشه شناسی فارسی»، ترجمه: جلال خالقی مطلق، (ط)1، نشر مهر افروز: اصفهان.

دریایی، تورج، (1379ه.ش)،«لقب پهلوی «چهر از یزدان» و شاهنشان ساسانی»، نامه فرهنگستان، شماره 16، ، صص28-32.

قیوم، سید، (د.ت)،«زبانهای هندی ایرانی»، مجلة «هلال»، عدد 112: صص20-22.

ARISTOTLE,( (1943), De Ganinaliut, Harvatd University Press, London p:747.

C. BARTHOLOMAE,( (1961), Altiranisches Worterbuch, Walter de Gruyter & Co.,Berlin pp.586-587

Darius Naqs-1 Rustam (DNA)", R.G. KENT(1953), Old Persian Grammer , Texts, Lexicon, Second Edition, American Oriental Society, New Haven, Connecticut), pp. 137-138

J. DUCHESNE- GUILLEMIN,( (1955), L Homme dans La rehigion iranienne", Anthropologie Religieuse, L Homme et sa destine e la lumie re de l histore des religions, ed. C. J. BLEEKER, E. J. Brill, Leiden, p. 98.

Downloads

Published

2025-03-15

Issue

Section

Linguistics and Arabic literature

How to Cite

Aazami , H., Nowruzi, M., & Tafaghody, M. (2025). The Arabicized and extraneous word (cihr) in the Noble Qur’an: original and semantic study (according to Izutsu theory). Al-Adab Journal, 152, 17-44. https://doi.org/10.31973/zkbcv656

Publication Dates

Received

2024-01-09

Revised

2024-04-21

Accepted

2024-04-23

Published Online First

2025-03-15

Similar Articles

1-10 of 1660

You may also start an advanced similarity search for this article.