BEHÇET NECATİGİL'İN ŞİİRLERİNDE TEVAZU ANLAYIŞI

الملخص

Behçet NECATİGİL, 20. yüzyılda yetişmiş en önemli Türk edebiyatçılarındandır. 1916 yılında İstanbul'un Fatih semtinde dünyaya gelen şair, 13 Aralık 1979 tarihinde memleketi İstanbul'da vefat etmiştir. Henüz genç sayılacak bir yaşta, 63 yaşında vefat eden Behçet NECATİGİL, kısa ömrüne çok sayıda önemli eser sığdırmıştır. Tiyatro, çeviri, sözlük, radyo oyunu gibi edebiyatın çeşitli dallarında eserler verse de, daha çok şair kimliği ile ön plana çıkan Behçet NECATİGİL, Türk Edebiyatının en önemli ve en başarılı şairlerinden biri olarak kabul edilmektedir.

               Tevazu, alçak gönüllülük ile aynı anlama gelmektedir. Kibirlenmemek, büyüklenmemek gibi anlamları da içinde barındıran tevazu kavramı, insani bir olgudur. Erdemli davranışlardan biri olan kavram, toplum tarafından saygınlık gösterilen, benimsenen ve olması hedeflenen en önemli kavramlardan biridir. Kibirli olmadan, sade ve gösterişten uzak bir insan olma hedefi taşır. Kişinin - maddi ve manevi - konumu ne olursa olsun, sıradan ve gösterişten uzak bir yaşam tarzını benimsemiş olması demektir. Behçet NECATİGİL ise, hayatı boyunca bu tutumu sergilemiş ve mütevazı bir insan olma gayreti göstermiş bir şairdir. Dolayısıyla bu tutumu, yazdığı şiirlerinde sıklıkla karşımıza çıkmaktadır.

              Çalışmamızın, Behçet NECATİGİL özelinde yapılmasının sebebi budur. Kendisinin oldukça mütevazı bir insan olduğunu görüyoruz. Ayrıca tevazu kavramı ve türevlerini, şiirlerinde çokça ve başarılı bir şekilde işlemiştir.

             Çalışmamıza, bu kapsamlı özet ile başlıyoruz. Ardından Behçet NECATİGİL'in hayatı, edebi kişiliği ve eserleri tanıtıldıktan sonra, tevazu kavramı ayrıntılı bir şekilde işlenecektir. Son olarak, Behçet NECATİGİL'in şiirlerinde bu kavramın kullanımını inceleyip, çalışmamızı bitireceğiz.